1:144 Roden 344 Heinkel He 111H-16/H-20 Plastic kit

€ 35,91

Halverwege de jaren dertig, nadat Hitler aan de macht was gekomen en Duitsland effectief was afgeweken van de beperkingen van het Verdrag van Versailles, ontwikkelde de vliegtuigfabrikant Ernst Heinkel Fleugzeugwerke de succesvolle He 111 tweemotorige middelzware bommenwerper.

De eerste versies van het ontwerp hadden een elliptische vleugelvorm en een klassieke romplay-out, maar latere versies zoals de He 111P werden vanaf het begin gebouwd met een eenvoudigere en beter ontworpen trapeziumvormige vleugel, evenals een nieuwe romp om de aerodynamische prestaties te verbeteren en te optimaliseren. de locatie van de bemanning in het vliegtuig.
In 1938 was er een probleem met een tekort aan de Daimler Benz-motoren die op de He 111P waren geïnstalleerd en dus moesten de ontwerpers ze vervangen door een ander type, de Jumo 211, terwijl de rest van de structuur ongewijzigd bleef. Deze wijziging van het type werd aangeduid als He 111H. Begin 1939 evenaarde de productie van de He 111H eerst die van de He 111P en overtrof deze vervolgens. In september 1939, en het begin van grootschalige gevechtsoperaties, was het aantal H-variant al de helft van alle beschikbare He-111-vliegtuigen.
Eind 1942 verscheen een modificatie van de He111H die de beste eigenschappen van eerdere ontwikkelingen absorbeerde: de krachtige Jumo 211F-2-motoren van de He111H-16 waren afkomstig van de He111H-6 en de verbeterde bepantsering van de belangrijkste componenten en eenheden , en zoals in de He111H-11, met bommen in de romp of op externe ETC 2000-rekken.
Deze versie van de He111 werd standaard gedefinieerd door het management van de Luftwaffe, in die zin dat de fabrikant extra apparatuur voor het vliegtuig leverde, waardoor het zelfs in het veld eenvoudig kon worden omgezet in verschillende speciale aanpassingen. De intensieve gevechtsdienst van de He111H-16 duurde van 1943 tot het einde van de oorlog. De serieproductie van de variant ging door tot eind 1943, toen waren er in totaal ongeveer 1.200 gebouwd.
In december 1943 begon de serieproductie van de volgende grote versie, de He111H-20, die over het algemeen gebaseerd was op de He111H-16, maar vanaf het begin werden deze vliegtuigen uitsluitend beschouwd als bommenwerpers voor nachtelijke missies. Het pantser werd verder versterkt en er werd een nieuw type radioapparatuur geïnstalleerd. Bovendien hadden de motoren een systeem van tijdelijke powerboost. Sommige vliegtuigen waren uitgerust met kabelscharen. De verdedigingswapens werden ook versterkt en op externe rekken kon het vliegtuig tot 2.000 kg bommen van verschillende gewichten vervoeren. In totaal waren er eind 1944 770 vliegtuigen van deze variant geproduceerd, waarvan er vele bijna tot de laatste dagen van de oorlog in gebruik waren.